อยู่ได้ด้วยกำลังใจและสมุนไพรช่วยชีวิต…
โดย...ผอ.ศิริลักษณ์ จันทรมานนท์
หลังจากผ่าตัดลำใส้ใหญ่ที่มีก้อนเนื้อไปเกือบฟุต ณ รพ. พระมงกุฎฯ เมื่อวันที่ 31 มี.ค. 2549 โดยมี
ลูกชาย ลูกปู(วรพล) และ ลูกปลา(รุจนวัตน์) คอยสับเปลี่ยนกันมาดูแลล้างแผลและให้กำลังใจคุณแม่ทุกวันจนออกจาก รพ.ในวันที่ 6 เม.ย.49 ไปพักฟื้น... หลังพักฟื้นพร้อมทั้งทำใจรอฟังผลก้อนเนื้ออีกสิบกว่าวัน... ในวันที่
24 เม.ย.49 ลูกปูพาคุณแม่ไปฟังผลแต่เช้าทันทีที่ถึงคิว...เสียงพยาบาลเรียก...เชิญคุณศิริลักษณ์ค่ะ.. เข้าไปพบหมอ
ประโยคแรก...คุณหมอถามหาญาติ คือลูกปูให้เข้ามาฟังผลด้วย... ณ วินาทีนั้น ดิฉันรู้ได้ทันทีว่าต้องไม่ใช่ข่าวดีแน่..“คุณเป็นมะเร็งระยะสาม...เดี๋ยวผมจะส่งตัวขึ้นไปพบหมอด้านมะเร็งเพื่อวางแผนการรักษาชั้นบน...”
ดิฉันได้พบกับคุณหมอผู้หญิงในโอกาสต่อมา...หมอให้เลือกใน 3 แผนการรักษา ดิฉันตัดสินใจเลือกการใช้ยาเคมีบำบัด 12 ครั้ง แทนการทานยา และการให้เคมี 6 ครั้ง ซึ่งการเลือกแผนนี้เป็นแผนที่มีเปอร์เซ็นการกลับมาเป็นอีกน้อยที่สุด...แต่เข้มข้น ที่สุด...
ดิฉันได้โอนการรักษาโดยใช้ยาเคมีบำบัดไปที่ รพ.มหาราชนครเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ซึ่งเป็นบ้านเกิดมีลูกสาว(นวิยา) ญาติ ๆ และ ลูกศิษย์ลูกหามากมาย เพราะสงสารลูกชายทั้งสองเนื่องด้วยเพิ่งได้งานใหม่ทั้งคู่ เกรงจะเป็นกังวล ดิฉันเข้ารับยาเคมีบำบัด (ครีโม) ครั้งแรกเมื่อวันที่ 27 เม..ย. 2549 และต้องรับยาทุก ๆ 10 -15 วัน โดยอยู่ในความดูแลของอาจารย์หมอที่เชี่ยวชาญโรคมะเร็งลำใส้โดยตรง นพ.ไพศิษฎ์ ศิริวิทยากร ...คุณยายคุณตาดูจะเป็นกังวลมากที่สุด... แต่ดิฉันเองพยายามที่จะไม่บ่นเจ็บปวดหรือมีน้ำตาให้เป็นกังวลกับคุณยายคุณตาและลูก ๆ แต่ละครั้งดิฉันต้องนอนนิ่ง ๆ ให้ยาเคมีไหลเข้าสู่ร่างกาย...เป็นเวลา 3-4 วัน ไหนจะต้องพยายามดูแลเปลี่ยนถุงและทำความสะอาดลำใส้หน้าท้อง พยายามอดทน และให้กำลังใจตนเองด้วยหลักธรรมะ สมาธิและเพลง บรรเลงนิพพาน (สวรรค์ 7 ชั้น) ซึ่งลูกปลาได้หาซื้อ MP 3 ให้แม่ใส่เพลงนิพพานที่ครูกระปุก (คลองไผ่) ซื้อมาให้และบันทึกนิทานธรรมะที่น้องจิ๋ม (นวมินทร์)หามาจากเวปไซด์ (กรรมพยากรณ์ 1-2 และ เสียดายคนตายไมได้อ่าน) ทำให้ดิฉันบรรเทาความเจ็บปวดและทุรนทุรายได้เป็นอย่างมากทีเดียว....อ่านต่อ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment